Wystawa "Przetrwanie w Sarajewie" opowiada o oblężeniu Sarajewa od 5 kwietnia 1992 r. do 29 lutego 1996 r. przez siły Republiki Serbskiej oraz Jugosłowiańską Armię Ludową. Oblężenie stolicy Bośni i Hercegowiny, Sarajewa, uważane jest za najdłuższe i najbardziej krwawe oblężenie w historii Europy po II wojnie światowej. W trakcie walk zginęło ponad 12 tys. osób i ok. 50 tys. zostało rannych. Wystawa przedstawia współpracę Chorwatów, Żydów i Muzułmanów w obleganym przez wojska serbskie Sarajewie. Pokazuje, jak ludzie w czasie oblężenia, potrafili się zjednoczyć. Wystawa została udostępniona dzięki życzliwości Centropy i Muzeum Żydowskie Galicja.

Od 2 maja 1992 siły bośniackich Serbów całkowicie zablokowały Sarajewo. Zablokowane zostały główne drogi dojazdowe. Miasto zostało odcięte od dostaw żywności oraz leków, a także wody, energii elektrycznej i ogrzewania. Mimo wszystko Serbom nie udało się zdobyć stolicy, w związku z czym skoncentrowali się na bombardowaniu miasta i wzmocnieniu swoich pozycji na okolicznych wzgórzach. Dzięki zaangażowanej postawie obrońców główne siły serbskie nie zdołały wedrzeć się do miasta. W centrum Sarajewa Serbowie kontrolowali jednak wiele strategicznych punktów obsadzonych przez snajperów. Na ulicach pojawiły się znaki o treści ?Pazi ? Snajper!?! (?Uwaga, snajper!?). Jednym z najniebezpieczniejszych miejsc w mieście była ciągnąca się przez Sarajewo tzw. Aleja Snajperów. W połowie 1993 roku otwarto 800-metrowy tunel pod lotniskiem, który był jedyną drogą łączącą oblężone miasto z wolną częścią kraju, zamieszkaną przez Bośniaków.

Raporty wykazały, że średnio w ciągu doby miasto ostrzeliwane było 329 razy ? najwięcej 22 lipca 1993 r. aż 3777 razy. Ostrzały te dokonały poważnych zniszczeń w stolicy Bośni, uszkadzając też budynki cywilne i kulturalne. Według raportów, do września 1993 r. niemal wszystkie budynki w Sarajewie w pewnym stopniu poniosły szkody, a 35 tys. obiektów zostało całkowicie zniszczonych. Po wojnie Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii skazał dwóch serbskich generałów za liczne zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione podczas oblężenia miasta. Stanislav Galic został skazany na dożywocie, a Dragomir Milosevic na 33 lata pozbawienia wolności.